In onze blogs nemen we jullie in briefwisseling mee in onze uitdagingen, onzekerheden, geluksmomenten en dromen.
Lieve Femke,
Een huwelijk aanzoek, wie had dat nu nog gedacht? Ik eerlijk gezegd niet, tot een aantal maanden geleden.
Vroeger stond het hoog op mijn lijst. Trouwen was voor mij het perfecte plaatje van het huis, auto en kinderen. Zeker in het eerste jaar van onze relatie, waar de verliefdheid het wint van de ratio. Maar beetje bij beetje zwakte de behoefte aan trouwen af, waarom?
Als je trouwt blijf je bij elkaar
Ik ben opgegroeid met de gedachte: als je trouwt, blijf je bij elkaar tot de dood ons scheidt. Wat er ook gebeurd en wat je ook voelt, je blijft bij elkaar. Ik heb misschien niet het beste voorbeeld gehad en ben niet altijd het beste voorbeeld geweest. Toen het tussen ons niet lekker ging, heb ik onbewust besloten dat trouwen zou betekenen dat het voor altijd zo zou blijven. Dat voelde misschien wel vertrouwd, maar het was voor mij niet het pad dat ik wilde. Ik wilde het tegenovergestelde van wat ik had gezien en ervaren.
Trouwen als transactie
Ik realiseerde mij een paar jaar geleden wel dat trouwen voor mij niet een besluit uit vrijheid en liefde zou zijn. Maar een bevestiging dat jij voor altijd bij mij zou blijven. Als ik jou zou vragen dan wilde ik daar iets voor terug: eeuwige trouw. Dus niet vanuit liefde maar vanuit angst en verlangen om gezien te worden. Dat is geen basis voor een ‘lang gelukkig leven samen’.
Als je trouwt, doe het dan goed
En als ik dan zou gaan trouwen dan moest het wel perfect. Huwelijk in het buitenland, diner aan lange tafels onder olijfbomen in de tuin van een Italiaanse Villa in Toscane. Of in Zuid Spanje en dan starten we het feest samen met een Flamenco. Zie je het al voor je? Ik wel, al jaren. Ook over het ten huwelijk vragen had ik al een scenario klaar liggen; op een tropisch strand, ondergaande zon, lange strand wandeling etc. Blijft natuurlijk prachtig maar draait het daarom? De focus lag bij mij vooral op de ‘buitenkant’ en niet op de vraag: waar het huwelijk voor mij eigenlijk echt over zou moeten gaan. Voor die vraag heb ik wat tijd nodig gehad.
Het huwelijk is niet meer van deze tijd
Dan speelt nog mee dat het ‘huwelijk’ ter discussie staat. Want is dat nog wel van deze tijd. De percentages scheidingen liegen er niet om en ik vroeg mij echt af: is het gewoon niet handiger om alleen een feest te geven en de rest te laten voor wat het is. Is een stuk minder gedoe als het niet goed afloopt. Onlangs kwam dit nog terug in een interview met Ruben Nicolai in het parool. “eeuwige trouw is niet meer van deze tijd”. Ondanks al mijn overtuigingen merk ik direct weerstand bij dit soort berichten en ben ik hier pertinent niet mee eens. Ik geloof in de liefde en een partner voor het leven. Nu niet meer vanuit angst maar vanuit de echte overtuiging dat wij samen meer uit het leven halen.
Ons concept van het huwelijk
Eén van de belangrijkste lessen van de afgelopen jaren, komt uit het boek ‘the code of the extraordinaire mind‘ van Vishen Lakani. Hij schrijft in zijn boek over ‘Brules’ oftewel ‘bullshit rules’. Regels die opgelegd zijn door je omgeving, de maatschappij en door onszelf. Alles staat ter discussie en zo kan ik dus afscheid nemen van ‘mijn’ huwelijkse overtuigingen. Om het concept huwelijk opnieuw vorm te geven. Lang leven het huwelijk!
Levenspartner
Ik geloof in het concept ‘levenspartner’. Ik heb jou niet meer nodig om mijzelf gelukkig te voelen. Ik kies elke dag opnieuw voor jou omdat mijn leven samen met jou veel mooier is.
- Ik voel mij volkomen vrij om te zijn wie ik ben
- Je bent mijn spiegel om de blauwe plekken uit mijn verleden te helen
- Je bent mijn veilig haven
- Je bent oprecht geïnteresseerd en betrokken
- Je leert mij nieuwe dingen en geeft nieuwe inzichten
- Je bent zo prachtig zoals je bent
Daarbij kan ik nog genoeg tegen je zeggen over de passie en aantrekkingskracht tussen ons, die er (opnieuw) weer is, ook na 15jaar. Maar daar hebben het wel een andere keer over.
Daarom trouwen
We zitten na 15jaar in onze ‘tweede relatie’. We hebben het goede van de eerste relatie meegenomen en aangevuld met de onderdelen die zorgen voor een intense verbinding, vertrouwen en onvoorwaardelijke liefde.
Nu 15 jaar later weet ik dat de ware liefde bestaat, maar dat die niet komt aanwaaien en voor altijd zal bestaan. De liefde dient zich aan en door continu te investeren wordt het de ware liefde.
Ik dank ons voor alle energie die we hierin hebben gestoken. Want als ik één ding heb ervaren; de hoeveelheid (positieve) energie die je in de relatie steekt komt er uiteindelijk dubbel en dwars uit! Dus daarom heb ik jou ten huwelijk gevraagd.
En op het dakterras van hotel Julien in Antwerpen, met de ring in mijn zak, kwamen toch nog de zenuwen……. ‘ze gaat toch wel ‘ja’ zeggen?’
Leave a Reply